-
1 converse
-
2 speak
[spiːk]to speak to sb/of/about sth — rozmawiać (porozmawiać perf) z kimś/o czymś
to speak at a conference/in a debate — zabierać (zabrać perf) głos na konferencji/w debacie
to speak one's mind — wyrażać (wyrazić perf) swoje zdanie
so to speak — że tak powiem, że się tak wyrażę
Phrasal Verbs:* * *[spi:k]past tense - spoke; verb1) (to say (words) or talk: He can't speak; He spoke a few words to us.) mówić2) ((often with to or (American) with) to talk or converse: Can I speak to/with you for a moment?; We spoke for hours about it.) rozmawiać3) (to (be able to) talk in (a language): She speaks Russian.) mówić po...4) (to tell or make known (one's thoughts, the truth etc): I always speak my mind.) mówić co się ma na myśli5) (to make a speech, address an audience: The Prime Minister spoke on unemployment.) przemawiać•- speaker- speaking
- spoken
- - spoken
- generally speaking
- speak for itself/themselves
- speak out
- speak up
- to speak of -
3 reden
virozmawiać, mówić (über etw, von einer Sache o czymś) -
4 sprechen
* vt, vij-n spréchen — mówić z kimś
ein Gebet spréchen — odmawiać modlitwę
ein gutes Deutsch spréchen — mówić dobrze po niemiecku
ist Herr X zu spréchen? — czy mogę mówić z panem X?, czy zastałem pana X?
von j-m (über j-n) spréchen — mówić o kimś
mit j-m über etw spréchen — rozmawiać z kimś o czymś
-
5 unterhalten
1. * vt1) utrzymywać, żywić2) ( belustigen) bawić2. * vr, sichsich mit j-m über etw unterhálten — rozmawiać z kimś o czymś
См. также в других словарях:
rozmawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozmawiaćam, rozmawiaća, rozmawiaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić z kimś o czymś; wymieniać myśli, posługując się mową; porozumiewać się ustnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozmawiać z dziećmi o szkole. Rozmawiać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozprawiać — ndk I, rozprawiaćam, rozprawiaćasz, rozprawiaćają, rozprawiaćaj, rozprawiaćał, rozprawiaćany «mówić, opowiadać, rozmawiać o czymś długo, z zajęciem, z ożywieniem, rozwodzić się nad czymś; gawędzić, prawić» Rozprawiać z ożywieniem, ze swadą.… … Słownik języka polskiego
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
szkoda mówić [gadać] — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykrzyknienie o znaczeniu: nie ma sensu rozmawiać o czymś, roztrząsać coś, bo to nie zmieni stanu rzeczy; dana sprawa (problem) jest przegrana, nie da się jej polepszyć, więc bezsensowne jest mówienie, radzenie o niej :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
wyłączyć — dk VIb, wyłączyćczę, wyłączyćczysz, wyłączyćłącz, wyłączyćczył, wyłączyćczony wyłączać ndk I, wyłączyćam, wyłączyćasz, wyłączyćają, wyłączyćaj, wyłączyćał, wyłączyćany 1. «unieruchomić, wstrzymać maszynę, mechanizm przerywając dopływ poruszającej … Słownik języka polskiego
wisieć — 1. pot. Coś wisi na kimś jak na kołku, jak na kiju, jak na wieszaku, jak worek «jakieś ubranie jest dla kogoś zbyt luźne, za obszerne, niedopasowane»: (...) siedział w chałupie około tygodnia. Nie był ciekaw świata. Dopiero w niedzielę, ubrany w… … Słownik frazeologiczny
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
głośno — głośnoniej przysłów. od głośny a) w zn. 1: Głośno wypowiadać swoje obawy. Głośno się śmiać, śpiewać. Za głośno rozmawiać. ◊ Głośno myśleć «mówiąc zastanawiać się nad czymś, starać się coś sprecyzować» b) w zn. 2: Głośno się o czymś, o kimś… … Słownik języka polskiego
przymknąć — dk Va, przymknąćnę, przymknąćniesz, przymknąćnij, przymknąćnął, przymknąćnęła, przymknąćnęli, przymknąćnięty przymykać ndk I, przymknąćam, przymknąćasz, przymknąćają, przymknąćaj, przymknąćał, przymknąćany 1. «zamknąć coś niecałkowicie,… … Słownik języka polskiego
szeptać — ndk IX, szeptaćpczę (szeptaćpcę), szeptaćpczesz (szeptaćpcesz), szeptaćał, szeptaćany szepnąć dk Va, szeptaćnę, szeptaćniesz, szeptaćnij, szeptaćnęła, szeptaćnęli, szeptaćnięty, szeptaćnąwszy 1. «mówić, rozmawiać szeptem, głosem przyciszonym»… … Słownik języka polskiego